सुनेको थिएँ केयरिङ हुन्छ रे, सेयरिङ पनि हुन्छ रे प्रेम। खै! प्रेम त वर्तमान हुन्छ, भविष्य हुन्छ र त प्रेमको आफ्नै संसार हुन्छ। कल्पनामा बाच्न सिकाउँछ, भावनमा बग्न पनि।
तिमीबाट धेरै टाढा भाग्न खोज्दैछु, तर तिमी मेरो छाया बनेर पछ्याइ रहन्छौ। म तिमीलाई कठोर बनेर भुल्ने प्रायस कति गरेँ, आखिर मेरो मुटु बनेर धड्किरहन्छ्यौ।
मनले सोच्छ, फूल कोपिलामा छ, फुलाउने काम तिमी गर्न किन खोज्दिनौ? हृदयको स्पन्दमा प्रेमको कुन फूल फुलाउन चाहान्छु तर एक्लैले पनि त सक्दिनँ म। मेरो जीवनमा संघर्षशील यात्रा र मोडहरु धेरै नै आए तर मेहनत गर्न भनेपछि कहिले पछि हटेन र त आज तिम्रासामु यस्ता कुरा भनिरहेको छु।
इच्छा छ मेरो केबल तिमीसँग जुनी काट्ने। तिम्रो सिउँदो भर्न. तिम्रो मनमा एकदिन मेरो निम्ति प्रेम पलाउँछ भन्ने आश गरेर भएपनि जीवन बिताउनलाई म कोसिस गर्नेछु। तर म अर्कैसँग आफ्नो जीवन सजाउने कल्पना समेत गर्न सक्दिनँ।
विगत मेरो कस्तो थियो, त्यो त तिमीलाई थाहा नहोला तर म विगतलाई बिर्सिएर प्रगति तिर लम्कन खोज्दै छु। तिम्रो त्यो ढुंगाजस्तो मनलाई पगालेर तिम्रो मनमा बास बस्न चाहान्छु। तर जिन्दगीको लामो बाटो धाउन भने म पछि हट्दिनँ।
गन्तव्यमा पुग्न नसके पनि मेरो प्रेमलाई बीच गोरेटोमा छाडेर कहिले भाग्ने छैन म।
तिमी मेरो निदरीको मौका छोपेर हरेक सपनीमा आउने गर्छौ, तर मोती जस्तै भएर मेरो आँखाभरि टल्किन्छौ। म हिँड्ने बाटोहरुलाई काँडैकाँडाले छेकिदियोस् तर झुटो कसम र झुटो माया म तिमीलाई कहिले पनि दिने छैन।
दोष मेरो सपनाको पनि थियो, मेरो सपनाले नै प्रेमको हत्या गरिदियो। सपनामै जिइरहेको थिएँ म। जब सपनाबाट ब्युउझिएँ मेरो सामु पीडा र स्वार्थको थुप्रो मात्र थिए। खुब रोएँ, कराएँ, चिच्याएँ पनि तर त्यो रुवाइ र चिच्याहटको कुनै अर्थ थिएन।
हरेक गल्ली र सडकमा बिक्छ प्रेम। भन्छन् नि प्रेम कात्रो जस्तै हो, बनाउनेले लगाउँदैनन्, लगाउनेले देख्दैनन्। प्रेम पनि त्यस्तै हो। मनदेखि चाहनेले पाउँदैनन्, पाएकोलाई भ्यालु हुँदैन।
जुन चिज आफूले पाउँदैन, त्यो चिज नै सबैभन्दा प्यारो लाग्छ मलाई। सायद आफ्नो प्रेम पाउन भाग्यमा नै लेख्नु पर्छ होला। सबैको नसिबमा हुने भए प्रेमको कुनै अर्थ नै के रह्यो र?
त्यसैले त अहिलेसम्म प्रेम चलेको छ, चलिरहने छ।
कुनै समय यस्तो पनि आयो मेरो जिन्दगिमा जुन प्रेमको अर्थ थाहा थिएन मलाई। जब थाहा भयो त्यतिबेला पाएन प्रेम। मदेखि भागिरह्यो कोस कोस टाढा। कहिले मेरो निम्ति बनेन प्रेम!
नबगेको पनि होइन म, बस् तैरन जानिनँ कहिले। सधैँ बगिनै रहेँ। कहिले एकातिर धकेल्थ्यो, कहिले अर्को तिर। कहिले त उछिट्टिएर आफ्नै संसारमा लग्थ्थो। जब त्यो संसारमा पुग्थेँ, खुसीले सारा संसार भुल्थेँ।
वर्षौंदेखि सिँचाइ र मल नपाएर सुक्दै गएको बिरुवा जस्तो छ। त्यो भमरा बिना सुन्दर फूल ओइलाएर जानेछ, सुकेर झर्ने छ र मर्ने छ। म त्यो फूलजस्ती प्रेमिकासँग खेल्न चाहान्छु, लड्न चाहन्छु। बिहान उठ्दा आफ्नै साथमा देख्न चाहन्छु।
